TIPS : jom menabung!

Lbh 30 thn hidup dlm dunia, akhirnya sy berjaya mendisplinkan diri utk menabung di rumah. Itu pun bile laki sy dpt idea utk sediakan tabung utk setiap ahli keluarga dan setiap tabung di sealed kan serapat2nya sampai kompem x blh bukak sendiri. Clever u incik laki! Big claps for u. Hehehe... Now.. even not everyday, saya akan pastikan sy sentiasa ingat utk isi tabung sy.

Sikit tips sy nk share... Bg menjadikan aktiviti menabung tu menarik utk sy
1. Sy setkan cuma syiling 50 sen dan duit kertas hijau (rm5) je yg sy nak simpan. Kire bt benda tu mcm satu koleksi la. Mcm kite kumpul setem, kumpul botol perfume... or whateva.. lbh menarik kan dr simpan duit. Bile benda tu satu koleksi, nk guna pun syg kan. So selamat la duit dlm tabung tu.
2. Sy setkan target. Sy mula menyimpan dari 1.1.2015 dan saya target utk bukak tabung sy pd 31.12.2015. Sgt x sabar ok. X sabar nk tunggu tarikh 31 disember utk kira hasil tuaian saya. Secara x langsung benda ni bt sy bersemangat nk menabung.
3. Utk anak2 lak, sy wujudkan persaingan sesama diorg. Laki sy janjikan ganjaran kpd saper yg simpan duit paling byk bile sesi bukak tabung on 31st december nanti.

Mmg berkesan la. Sy bersemangat nk menabung dan anak2 pun sama. Diorg berlumbe2 nk isi tabung. Dan yg best skang ni erina pun dh pandai penuhkan tabung dia. Pantang org bg duit je berlari dia pegi masuk bilik cari tabung. Silap2 erina yg menang kot nanti. Heehehe..

Flashback : cerita boboi

Sejak mkn ubat prednisolone byk sgt perubahan pd boboi. Selain fizikal dia yg makin bulat, emosi yg kdg2 over, jd makin bijak, apa yg ketara sangat sy nmpk dia sekarang jadi makin kepoh. Mulut becok yang amat! Sampai kadang2 saya rase macam nak cili2 kan aje mulut dia. Grrrrrrrr!!!!

Kadang-kadang saya rase rinnnndu sangat kat boboi yang dulu... Yang pendiam, yang selalu buat hal sendiri je, yang tak kuat mengamuk macam sekarang ni.... Ya Allah rindunye masa lalu... Tapi bila kenangkan detik-detik mendebarkan sepanjang dia sakit selama lebih sebulan, sy redha dengan perubahan yang berlaku pada dia sekarang. Biarlah dia physically berubah pun asalkan dia tak lagi sakit macam dulu. Tak sanggup lagi rasenye nk lalui detik2 tu. Hari2 saya menangis, hari2 berdebar dengan keputusan darah yang mcm xde penyelesaiannye. Masih ingat lagi macamana saya menangis bila doktor mintak izin untuk ambil sumsum tulang boboi utk pastikan dia bebas dari leukimia. Ya Allah... Tuhan je yang tau perasaan saya masa tu. Prosidur tu sendiri dah menakutkan saya. Lagi kan pulak keputusan yang bakal saya terima. Syukur boboi bebas dari sel Kaiser/leukimia.

Dan ternyata ketakutan yang amat sangat tu merupakan klimaks kepada penantian saya dan suami. Keputusan tu yang menentukan penyakit boboi. Bila keputusan BMA tu negatif, pakar di HPSF terus buat appointment dengan pakar di hospital selayang untuk teruskan diagnosis untuk penyakit systemic JIA - satu penyakit yg ternyata sgt asing pd saya. Bermula la fasa research tentang JIA dalam hidup saya. Sana sini JIA. Dan makin hari hati makin lega sebab even JIA is a chronic desease, ianya bukan penyakit yg membunuh macam kanser. Makin hari saya makin boleh terima. And by the time pakar di hospital selayang sahkan penyakit boboi ni, saya dah lebih 90% faham tentang apa yang menimpa permata hati saya ni.

Now... Hari2 saya berdoa agar Allah sembuhkan penyakit boboi ni. Saya tetap bersyukur dengan dugaan yang Allah bagi ni sebab ternyata byk hikmah disebalik dugaan ni. Dan saya selalu percaya dengan kemunculan pelangi yang sangat indah selepas hujan yang lebat.....